Drugi raz w Inowrocławiu. Gościnnie u Piotrka Cwudzińskiego. Drugi hol, taki trochę bez przekonania, aż tu nagle wypięcie liny w kominie. Trochę bez planu kręciłem się po okolicy, myśląc już o powrocie do Warszawy. Wtem! W oddali zamajaczyła cementownia w Bielawach, więc z zawodowej ciekawości nie oparłem się pokusie, żeby popatrzeć na branżową konkurencję z góry. Patrzę, a tam niedaleko leci Pioter - wystartował niedługo po mnie i nie grzebał się tak długo po okolicy. Połączyliśmy siły i kawał drogi lecieliśmy razem, kręcąc kominy stabil w stabil. Magicznie! Zwłaszcza wykrętka znad sortowni śmieci na 300 metrach, aż do podstawy chmury na 2000! Zaświtała mi myśl, że może dolecimy do tej Piły. Ale gdzieś na 60 km chmury rozlały się po niebie i zacieniły kawał świata. Padłem w jakimś miasteczku na malowniczym pagórze, prawie jak we Włoszech. Kcynia. Lądowałem przy domu z flagą na maszcie i rozpalającym się właśnie grillem. Gospodarze - były spadochroniarz i jego zięć, wojskowy meteorolog z Mirosławca - zaprosili mnie na imprezę. Niestety już po pięciu minutach przybyła drużyna zwózkowa i uprowadzili mnie w podróż powrotną do domu. Ahoj przygodo!